Day 6: From Arabic to Armenian… to French

Arabic > Armenian

 

Ֆիլիաս Ֆոգը և Սփեյրեյշնը, որտեղ նրանք միմյանց ընդունում են որպես գործիքներ, իսկ մյուսներին՝ որպես ծառաներ

 

1872 թվականին Ֆիլիաս Ֆոգը, Թիվ 7 Սավիլ-Ռոուն, գրավեց Բերլինգթոնի այգիները՝ այն տունը, որտեղ Շերիդանը մահացավ 1814 թվականին՝ Լոնդոնի բարեփոխումների շրջանակի ամենահայտնի և նշանավոր անդամներից մեկը: Կարծես թե նա իր վրա է վերցրել ոչինչ չանել ուշադրություն գրավելու համար։

Անգլիայի մեծագույն հռետորներից մեկին, որին երբևէ տոնել է Անգլիան, նրան փոխարինեց Ֆիլիուս Ֆոգը, առեղծվածային, ոչ ոքի անհայտ կերպարը, որը չափազանց խիզախ էր և բարձր հասարակության լավագույն ջենթլմենը:

Գլխին նա Բայրոնի տեսք ունի, քանի որ նրա ոտքերը անթերի են, բայց մորուքն ու բեղը Բայրոնը, հզոր Բայրոնը, հազար տարի կապրեր առանց ծերանալու:

Իհարկե, անգլիացի Ֆիլիս Ֆոգը Լոնդոնի բնակիչ չէր։ Չի երեւում ֆոնդային շուկայում, բանկում կամ քաղաքային վաճառասեղաններին: Ոչ լճակները, ոչ լոնդոնյան նավահանգիստները չեն ստացել Ֆիլիաս Ֆոգին պատկանող նավը: Այս անձը ոչ մի տնօրենների խորհրդի անդամ չի եղել։ Նրա անունը երբեք չի հիշատակվել բարում, տաճարում, Lincoln Lodge-ում և Grays Lodge-ում։ Նա երբեք չի միջնորդել նիստերի դատարանում, թագուհու սեղանին, կատարողին կամ եկեղեցական դատարանում: Նա արդյունաբերող, գործարար, գործարար կամ ֆերմեր չէր։ Նա Մեծ Բրիտանիայի թագավորական ինստիտուտի, Լոնդոնի ինստիտուտի, Արհեստավորների ինստիտուտի, Ռասելի ինստիտուտի, Արևմտյան գրականության ինստիտուտի, իրավունքի ինստիտուտի կամ այդ հաստատությունների անդամ չէր: Միացյալ Արվեստներ և Գիտություններ՝ Նորին Մեծության անմիջական հովանավորությամբ։ Վերջապես, Անգլիայի մայրաքաղաքում հիմնադրված բազմաթիվ հասարակություններից և ոչ մեկը՝ Harmonica Society-ից մինչև Entomological Society, չի ստեղծվել հիմնականում վնասակար միջատներին ոչնչացնելու համար:

Ֆիլիաս Ֆոգը Ռեֆորմ ակումբի անդամ էր և վերջ:

Ձեզ կասեն, որ Մ.Մ.-ն խորհուրդ է տվել մի շատ առեղծվածային անձնավորության նրանց, ովքեր ցանկանում են դասվել այս հարգված համայնքի անդամների շարքում: Baring Brothers-ը, որն ուներ բացման վարկ: Հատկապես այս «արտաքին տեսքի» պատճառով, քանի որ նրա չեկերը հաճախ դեբետագրվում են ընթացիկ հաշվից ապառիկ:

Արդյո՞ք սա Ֆիլիաս Ֆոգը հարուստ էր: անկասկած. Բայց թե ինչպես է նա ստացել իր հարստությունը, նա չէր կարող ասել, թե ով է այդքան շատ տեղեկություններ տիրապետում, և միստր Ֆոգը վերջինն իմացավ։ Համենայնդեպս, դա ոչ միայն ունայնության, այլ կորստի համար էր, քանի որ ուր ուզում էր փոխհատուցել ինչ-որ վեհ, օգտակար կամ առատաձեռն բան, այն կբերեր անաղմուկ և նույնիսկ անանուն։

Մի խոսքով, այս պարոնից պակաս հասկացողություն չկա։ Նա հնարավորինս քիչ էր խոսում և ամենաանորոշ հնչում, քանի որ լուռ էր։ Բայց նրա կյանքը ժամանակակից էր, բայց նրա գործողությունները մաթեմատիկորեն նման էին, և նրա չբավարարված երևակայությունը ավելին էր փնտրում:

Միգուցե նա ճամփորդե՞լ է, որովհետև նրանից ավելի լավ քարտեզ աշխարհի ոչ ոք չուներ: Այնքան հեռու չէր, որ նա կարծես հատուկ գիտելիքներ ուներ: Սակայն երբեմն նա ընդամենը մի քանի բառով, հակիրճ ու պարզ, ուղղում էր կաբարեում բուսած հազարավոր բառերը անհայտ կորած կամ անհայտ կորած ուղեւորների մասին։ Նա խոսում էր իրական հնարավորությունների մասին, և նրա խոսքերը հաճախ ոգեշնչված էին թվում երկրորդ հայացքից, ուստի իրադարձությունը միշտ արդարացնում էր նրան: Նա մարդ էր, ով ճանապարհորդում էր ամենուր՝ գոնե հոգով:

Հստակ է, որ Ֆիլիաս Ֆոգը տարիներ շարունակ չի լքել Լոնդոնը։ Քանի որ նրանք, ովքեր ունեցել են նրան ճանաչելու արտոնություն, կվկայեն, որ նրան ճանաչում են մի փոքր ավելի, քան մյուսները, ոչ ոք երբեք նրան չի տեսել ոչ մի տեղ, բացի իր տանից ակումբ տանող ուղիղ ճանապարհին ամեն օր: Նրա հոբբիներն էին թերթ կարդալը և սուլիչ նվագելը։ Լռության այս խաղում, որը կապված է նրա էության հետ, նա հաճախ հաղթում է, բայց վաստակած գումարը երբեք չի մտնում նրա դրամապանակը և մեծ գումարներ է ստեղծում իր բարեգործական բյուջեում։ Բացի այդ, ասաց պրն. Իհարկե, Ֆոգը խաղում էր ոչ թե հաղթելու, այլ խաղալու համար։ Խաղը նրա համար պայքար էր, պայքար ձախորդության դեմ, բայց անշունչ, անշարժ, անխոնջ պայքար էր, որ սազում էր նրա բնավորությանը։

Հայտնի չէր, որ Ֆիլիաս Ֆոգը կին կամ երեխաներ ուներ, ինչը կարող է պատահել ամենահավատարիմ մարդկանց՝ ընտանիքի կամ ընկերների հետ, ինչը շատ հազվադեպ է: Ֆիլիաս Ֆոգը մենակ էր ապրում Սևիլ Ռոուում գտնվող իր տանը, որտեղ ոչ ոք չէր մտնում: Դրանում ոչ մի կասկած չկար։ Նրան ծառայելու համար բավական է մեկ ծառան։ Ճաշ, ժամանակին ուտել ակումբում, նույն սենյակում, նույն սեղանի շուրջ, առանց գործընկերներին հյուրասիրելու, առանց հյուրերի հրավիրելու, նա տուն էր գալիս միայն քնելու, ուղիղ կեսգիշերին, երբեք այդքան հարմար չէր օգտվել։ . Chapters-ը ակումբի անդամներին ներկայացնում է բարեփոխումների ակումբ: Քսանչորս ժամից տասը ժամը նա անցկացրել է տանը՝ կամ քնելով, կամ լոգարանում։ Եթե ​​նա քայլում էր, նա միշտ գտնվում էր սանդուղքի վրա, փայտյա հատակով նախասրահում կամ ռոտոնդայում, որի վերևում գմբեթն էր կապույտ ներկված ապակեպատ պատուհաններով, որոնք հենված էին կարմիր պորֆիրից քսան իոնական սյուներով։ . . Ուտում է, թե ուտում, խոհանոց, մառան, հյուրասենյակ, ձկնաբուծական, ակումբային կաթի գործարան իրենց համեղ ուտելիքը մատուցող; . Ակումբի ծառաները, որոնք մատուցվում էին նուրբ ճենապակով և սաքսոնական նուրբ սպիտակեղենով, լուրջ կերպարներ էին` սև վերարկուներով և մորթյա կոշիկներով: Շերին, պորտ-օ կլարետը, դարչինով խառնված, մազերն ու դարչինը ակումբի կորած ձևի բյուրեղներ էին: Ի վերջո, սառույցն էր, որը թանկ էր Ամերիկայի լճերից, որ խմիչքները գոհացուցիչ թարմ էին պահում:

Եթե ​​այս պայմաններում կյանքը պետք է էքսցենտրիկ լինի, ապա պետք է ասել, որ տարօրինակությունն ունի իր արժանիքները։

Savile Town House-ը, թեև իդեալական չէ, խորհուրդ է տրվում բարձր հարմարավետության համար: Բացի այդ, վարձակալների անփոփոխ գործելակերպով, այնտեղ սպասարկումը որոշակիորեն նվազել է: Այնուամենայնիվ, Ֆիլիաս Ֆոգը պահանջեց իր միակ ծառային արտասովոր ամսաթվերով և կանոնավորությամբ: Նույն օրը՝ հոկտեմբերի 2-ին, Ֆիլիաս Ֆոգը թույլտվություն տվեց Ջեյմս Ֆորսթերին, — այս տղան մեղավոր էր, որ քսանվեցի փոխարեն ութսունչորս աստիճան Ֆարենհայթով ջուր էր բերել մորուքին, և սպասեց, որ իր իրավահաջորդը հայտնվի նրանց մեջ։ Ժամը տասնմեկ անց կես է։

Ֆիլիաս Ֆոգը նստած նստած է իր աթոռին, ոտքերը մոտ են իրար, ինչպես զինվորը խմբում, ձեռքերը՝ ծնկներին դրած, մարմինը՝ կանգուն, գլուխը՝ կանգնած, նայելով ժամացույցի սլաքներին՝ բարդ գործիք: Ցույց տալ ժամերը, րոպեները, վայրկյանները, օրերը, օրերը և տարին: Ժամը տասնմեկ անց կես պարոն Ֆոգը իր ամենօրյա սովորության համաձայն ստիպված եղավ հեռանալ տնից և գնալ ռեֆորմների ակումբ։

Այս պահին թակեցին հյուրասենյակի դուռը, որտեղ նստած էր Ֆիլիաս Ֆոգը։

Հայտնվել է աշխատանքից հեռացված Ջեյմս Ֆորսթերը։

— Երիտասարդ ծառա,— ասաց նա։

Երեսունն անց մի մարդ եկավ ու բարև ասաց։

Ֆիլիաս Ֆոգը հարցրեց. «Դու ֆրանսիացի ես, քո անունը Ջոն է»:

— Ժան, դեմ չես, պարոն,— պատասխանեց նորեկը՝ Ժան Պասպարտուն, ում տիտղոսը կախեց ինձ և ապացուցեց փորձանքից դուրս գալու իմ բնական կարողությունը։ Կարծում եմ, որ ես ազնիվ մարդ եմ, պարոն, բայց ճիշտն ասած, ինչ-որ գործեր եմ ունեցել։ Ես ճամփորդող երգչուհի էի, կրկեսի մասնակից էի, մարզվում էի ընձառյուծի պես և պարանով թռչկոտում էի շիկահերի պես. Իմ հմտություններն էլ ավելի օգտակար դարձնելու համար ես դարձա մարմնամարզության հրահանգիչ և ի վերջո դարձա Փարիզում հրշեջ սերժանտ: Նույնիսկ գերաններում ես տարօրինակ հրդեհներ ունեմ։ Բայց հինգ տարի է անցել այն պահից, երբ ես հեռացա Ֆրանսիայից, և ես ցանկանում եմ վայելել ընտանեկան կյանքը, ես անգլիացի սպասուհի եմ։ Հիմա, երբ ես ինքս ինձ անտեղի եմ գտնում, և պրն. Ֆիլիաս Ֆոգը` Մեծ Բրիտանիայի ամենաբարդ և կայուն մարդը, ինձ առաջարկեց Աստծուն` հույս ունենալով այնտեղ ապրել խաղաղության մեջ և մինչ այդ մոռանալ: Passepartout-ից...

«Պասպարտուն ինձ սազում է», - պատասխանեց տղամարդը: Խորհուրդ է տրվում ինձ: Ես լավ տեղեկատվություն ունեմ ձեր հաշվի մասին: Գիտե՞ք իմ պայմանները։

- Այո պարոն.

- Հաճելի է: Որքա՞ն է ձեր ժամանակը:

— Քսաներկու տասնմեկ,— պատասխանեց Պասպարտուն՝ գրպանի խորքից հանելով մի մեծ արծաթյա ժամացույց։

— Ուշացար,— ասաց վարպետը։ մառախուղ

«Կներեք, պարոն, բայց դա անհնար է։

«Դուք չորս րոպե ուշացել եք։ Ամեն ինչ։ Պարզապես նկատեք տարբերությունը։ Այսպիսով, դուք իմ ծառայության եք այս պահից առավոտյան քսանինը, այսօր՝ չորեքշաբթի, հոկտեմբերի 2, 1872»։

Ուստի Ֆիլիս Ֆոգը վեր կացավ, ձախ ձեռքով վերցրեց գլխարկը, ինքնաբուխ շարժումով դրեց գլխին և առանց որևէ խոսք ասելու անհետացավ։

Առաջին անգամ Պասպարտուն լսեց փողոցի դուռը փակված. երիտասարդ վարպետը դուրս եկավ. Հետո երկրորդ անգամ. Ջեյմս Ֆորսթերն էր, ով նրա նախորդն էր, ով լքեց իր կողմը։

Պասպարտուն մենակ էր ապրում Սևիլ Ռոուում գտնվող տանը:

 

Armenian > French

 

Phileas Fogg et Spiration, où ils s'acceptent comme outils et les autres comme serviteurs

 

En 1872, Philias Fogg, n ° 7 Savile Row, occupait Burlington Gardens, la maison où Sheridan mourut en 1814, l'un des membres les plus éminents et les plus distingués du cercle réformiste de Londres. Il semble qu'il ait pris sur lui de ne rien faire pour attirer l'attention.

L'un des plus grands orateurs que l'Angleterre ait jamais célébrés, il fut remplacé par Philius Fogg, une figure mystérieuse et inconnue, extrêmement courageuse, et le meilleur gentleman de la haute société.

Sur la tête, il ressemble à Byron, car ses jambes sont parfaites, mais la barbe et la moustache Byron, le puissant Byron, vivrait mille ans sans vieillir.

Bien sûr, l'Anglaise Phyllis Fogg n'était pas résidente de Londres. Pas vu à la bourse, à la banque ou aux guichets de la ville. Ni les étangs ni les docks de Londres n'ont reçu le navire de Phileas Fogg. Cette personne n'était membre d'aucun conseil d'administration. Son nom n'a jamais été mentionné dans le bar, le temple, le Lincoln Lodge et le Grays Lodge. Il n'a jamais plaidé devant la cour des sessions, la table de la reine, l'exécuteur testamentaire ou le tribunal ecclésiastique. Il n'était pas un industriel, un homme d'affaires, un homme d'affaires ou un agriculteur. Il n'était pas membre du Royal Institute of Great Britain, du London Institute, de l'Institute of Craftsmen, du Russell Institute, de l'Institute of Western Literature, de l'Institute of Law ou de l'une de ces institutions. United Arts and Sciences sous le patronage direct de Sa Majesté. Enfin, aucune des nombreuses sociétés fondées dans la capitale anglaise, de l'Harmonica Society à l'Entomological Society, n'a été créée principalement pour exterminer la vermine.

Phileas Fogg était membre du Reform Club et c'était tout.

On vous dira que MM a recommandé une personne très mystérieuse à ceux qui veulent faire partie des membres de cette communauté estimée. Baring Brothers, qui avait le générique d'ouverture. Notamment à cause de cette "apparence" car ses chèques sont souvent débités sur un compte courant.

Ce Phileas Fogg était-il riche ? sans aucun doute Mais comment il a fait fortune, il ne pouvait dire qui possédait tant d'informations, et M. Fogg était le dernier à le savoir. En tout cas, ce n'était pas seulement par vanité, mais par perte, car partout où il voulait compenser quelque chose de noble, d'utile ou de généreux, il l'apportait discrètement et même anonymement.

Bref, il n'y a pas moins de compréhension que ce monsieur. Il parlait le moins possible et semblait très incertain parce qu'il se taisait. Mais sa vie était moderne, mais ses actions étaient mathématiquement similaires, et son imagination insatisfaite cherchait plus.

Peut-être a-t-il voyagé parce que personne au monde n'avait de meilleure carte que lui ? Ce n'était pas si loin qu'il semblait avoir des connaissances particulières. Cependant, parfois avec seulement quelques mots, courts et simples, il corrigeait les milliers de mots du cabaret sur les passagers disparus ou disparus. Il a parlé de possibilités réelles, et ses paroles semblaient souvent inspirées par la seconde vue, de sorte que l'événement l'a toujours justifié. C'était un homme qui voyageait partout, du moins en esprit.

Il est certain que Phileas Fogg n'a pas quitté Londres depuis des années. Comme ceux qui ont eu le privilège de le connaître témoigneront qu'ils le connaissent un peu mieux que la plupart, personne ne l'a jamais vu ailleurs que sur la route directe de sa maison au club tous les jours. Ses passe-temps étaient de lire les journaux et de jouer du sifflet. A ce jeu du silence, qui est lié à sa nature, il gagne souvent, mais l'argent qu'il gagne n'entre jamais dans son portefeuille et crée de grosses sommes dans son budget caritatif. De plus, a déclaré M. Bien sûr, Fogg n'a pas joué pour gagner, mais pour jouer. Le jeu était pour lui une lutte, une lutte contre l'échec, mais c'était une lutte sans vie, immobile, infatigable qui convenait à son caractère.

Phileas Fogg n'était pas connu pour avoir une femme ou des enfants, ce qui peut arriver aux personnes les plus fidèles, famille ou amis, ce qui est très rare. Phileas Fogg vivait seul dans sa maison de Savile Row, où personne n'entrait. Il n'y avait aucun doute à ce sujet. Un serviteur suffit pour le servir. Déjeuner, manger à l'heure au club, dans la même pièce, à la même table, sans recevoir de collègues, sans inviter d'invités, il n'est rentré que pour dormir, à minuit exactement, il n'a jamais été aussi pratique à utiliser. . Les chapitres représentent un club de réforme pour les membres du club. Il a passé dix des vingt-quatre heures à la maison, soit à dormir, soit dans la salle de bain. S'il marchait, il était toujours sur un escalier, dans une salle ou rotonde parquetée, surmontée d'un dôme aux vitraux bleus soutenu par vingt colonnes ioniques de porphyre rouge. . . Mangez ou mangez, cuisine, garde-manger, salon, ferme piscicole, usine de lait de club servant leur délicieuse nourriture; . Les serviteurs du club, servis sur de la porcelaine fine et du linge fin saxon, étaient des personnages sérieux en manteaux noirs et bottes de fourrure. Sherry, port-au-claret, mélangé à de la cannelle, des cheveux et de la cannelle étaient des cristaux de la forme perdue du club. Après tout, c'était la glace, chère aux lacs américains, qui gardait les boissons d'une fraîcheur satisfaisante.

Si dans ces conditions la vie doit être excentrique, alors il faut dire que l'excentricité a ses mérites.

Savile Town House, bien qu'elle ne soit pas idéale, est fortement recommandée pour son confort. De plus, avec le comportement constant des locataires, l'entretien y a quelque peu diminué. Cependant, Phileas Fogg avait besoin de son seul serviteur avec des dates et une régularité extraordinaires. Le même jour, le 2 octobre, Phileas Fogg donna la permission à James Forster, le garçon coupable d'avoir apporté de l'eau à sa barbe à quatre-vingt-quatre degrés Fahrenheit au lieu de vingt-six, et attendit que son successeur apparaisse parmi eux. Il est onze heures et demie.

Phileas Fogg est assis sur sa chaise, les jambes serrées comme un soldat dans un groupe, les mains sur les genoux, le corps droit, la tête droite, regardant les aiguilles d'une horloge, instrument complexe. Afficher les heures, les minutes, les secondes, les jours, les jours et l'année. A onze heures et demie, M. Fogg, selon son habitude quotidienne, fut obligé de quitter la maison et d'aller au Reform Club.

En ce moment, on frappa à la porte du salon où était assis Phileas Fogg.

Le congédié James Forster est apparu.

"Jeune serviteur," dit-il.

Un homme d'une trentaine d'années est venu nous dire bonjour.

demanda Phileas Fogg. "Vous êtes français. Vous vous appelez John."

« Jean, cela ne vous dérange pas, monsieur », répondit le nouveau venu, Jean Passepartout, dont le titre me faisait miroiter et prouvait ma capacité naturelle à me tirer d'affaire. Je pense que je suis un honnête homme, monsieur, mais pour dire la vérité, j'ai eu des aventures. J'étais un chanteur itinérant, un artiste de cirque, formé comme un léopard et sauté à la corde comme une blonde. Pour rendre mes compétences encore plus utiles, je suis devenu instructeur de gym et finalement devenu sergent-pompier à Paris. Même dans les bûches j'ai des feux étranges. Mais cela fait cinq ans que j'ai quitté la France, et je souhaite profiter de la vie de famille, je suis une bonne anglaise. Maintenant que je ne suis pas à ma place, et que M. Phileas Fogg, l'homme le plus sophistiqué et le plus stable de Grande-Bretagne, m'a offert à Dieu, espérant y vivre en paix et oublier jusque-là. De Passepartout...

« Passepartout me va bien », répondit l'homme. Recommandé pour moi. J'ai de bonnes informations sur votre compte. Connaissez-vous mes conditions ?

- Oui Monsieur.

- C'est bien. Quelle est votre heure ?

— Vingt-deux onze heures, répondit Passepartout en tirant de sa poche une grosse montre en argent.

« Vous êtes en retard », dit le maître. brouillard

« Je suis désolé, monsieur, mais c'est impossible.

« Vous avez quatre minutes de retard. Tout. Remarquez simplement la différence. Vous êtes donc à mon service à partir de maintenant vingt-neuf heures du matin, aujourd'hui, mercredi 2 octobre 1872."

Alors Phyllis Fogg se leva, prit son chapeau de la main gauche, le mit sur sa tête d'un geste spontané, et disparut sans un mot.

Pour la première fois, Passepartout entendit la porte de la rue se refermer. le jeune maître sortit. Puis la deuxième fois. C'est James Forster, qui était son prédécesseur, qui l'a quitté.

Passepartout vivait seul dans une maison de Savile Row.